Strona:Karol May - Grobowiec Rodrigandów.djvu/66

pójdzie aresztowany. W razie czego on pierwszy zginie.
 Cztery ręce uchwyciły trappera i popchnęły do sypialni. Dopiero potem weszli ajenci. Wachmistrz obejrzał się uważnie. Przedewszystkiem dostrzegł strzelbę. Wziął ją ostrożnie w rękę.
 — Co to za broń?
 — Strzelba Kentucky.
 — Nabita?
 — Nie.
 — Ale przecież to nie jest żadna strzelba, tylko drąg! Jak można z tego strzelać?
 — Tak, policjant nie potrafiłby z niej strzelać.
 Urzędnik puścił kpinę mimo ucha i ujął za nóż.
 — Co to za sztylet?
 — Sztylet? Do pioruna! Nóż bowie różni się chyba od sztyletu?
 — Ach, nóż bowie! Czy zakłuwał pan nim ludzi?
 — Tak.
 — Straszne! A te rewolwery? Czy pan z nich strzelał do ludzi?
 — Naturalnie, świetny lioński towar, doskonale ltrafiają. Zresztą, nie aresztowano mnie chyba poto, abym miał wykład o broni.
 — Cierpliwości. Teraz dochodzimy do sedna sprawy. Niech pan powie, co się tam żółci pod workiem?
 — To maszyna piekielna.
 — Niech piorun trzaśnie! Przyznaje się pan? Czy nabita?

62