Strona:Karol May - Grobowiec Rodrigandów.djvu/67

 — Gotowa do wybuchu.
 — Do wybuchu? Moi panowie, zalecam największą ostrożność! Trzymać tego człowieka mocno, aby się nie mógł poruszyć. Panie, pytam pana, czem jest nabita ta maszyna?
 — Powietrzem.
 — A więc gazami wybuchowemi! Czy można dotknąć maszyny tak, aby nie wybuchła?
 — Można — odpowiedział poważnie trapper. — Niema niebezpieczeństwa.
 — Czy można usunąć odzież, leżącą na maszynie?
 — Bez obawy!
 — Ale jak się to doprowadza do wybuchu?
 — Poprostu trzeba dąć.
 — Dobrze, odwagi, moi państwo! Ja sam dotknę maszyny, narażając się na niebezpieczeństwo.
 Rzekłszy to, uchwycił koszulę, spodnie, bluzę i parę skarpetek, leżących na instrumencie. Brał je dwoma palcami i odkładał z największą ostożnością. Po chwili straszliwa maszyna leżała przed nimi w całej swej nagości.
 Podniósł puzon ostrożnie, niczem bombę o płonącym loncie.
 — Lekka, jak zwykły puzon. Tak, gazy wybuchowe są lżejsze od innego rodzaju powietrza.
 Wachmistrz podniósł puzon za koniec bardzo wysoko, aby zbadać konstrukcję. Naraz części się rozluźniły i cięższa połowa wraz z pokrywą runęła na ziemię.
 Poczciwiec był pewny, że maszyna odrazu wybuchnie. Krzyknął i znieruchomiał, oczekując pewnej

63