Strona:Karol May - Grobowiec Rodrigandów.djvu/82

o własnej krótkowzroczności! To przecież byłyby dowody i przeciwko mnie.
 — Tak; wskazywały bowiem, że rozkazy wasze zostały spełnione. Sądzicie, że i ja zniszczyłem wasze dokumenty? Mylicie się grubo. Mam wszystkie przy sobie.
 — Jesteście zdrajcą i kłamcą! Ale listy te będą dowodem przeciw wam.
 — Oho! Któż mi dowiedzie, że byłem posłuszny waszym rozkazom?
 — Ja. Zdradzę, żeście piratem morskim Grandeprise.
 — Przecież inicjatywa wyszła od was. Statek należał do was. Daliście pieniądze i otrzymywaliście połowę zysków.
 — Połowę? Jestem przekonany, żeście mnie bez skrupułów oszukiwali.
 Landola znowu się uśmiechał.
 — Może macie w tym wypadku rację, czcigodny mój sennorze. Rzecz zrozumiała sama przez się, że dziewięćdziesiąt procent zysku pakowałem do własnej kieszeni.
 — Dziewięćdziesiąt... procent! — — Dziewięćdziesiąt! — zawołał posępnie Cortejo.
 — Tak. Siedzieliście spokojnie w domu i czekaliście na pieniądze, a tymczasem ja z moimi chłopcami ponosiłem odpowiedzialność. Dlatego otrzymywaliście dziesiątą część. I tak był to wielki majątek.
 — Do licha! Mieliście dziewięć razy tyle, co ja.

78