Strona:Karol May - Grobowiec Rodrigandów.djvu/83

Miljony! Cóżeście, na Boga, zrobili z temi pieniędzmi?
 — Przehulałem, przegrałem, przepiłem.
 — Do djabła! Niemądry z was człowiek.
 — Niemądry? Pah! Trzeba chwytać każdą chwilę, jeżeli nie wiesz, czy cię jutro nie powieszą. Aby was jednak nieco uspokoić i pocieszyć, wyznam szczerze, że schowałem nieco pieniędzy.
 — Ach, tak! Więc jednak ukryliście coś?
 — Tak. To mi zupełnie wystarczy, abym do końca życia nie potrzebował pracować.
 — Gdzież jest ten schowek?
 — Przypuszczacie, że i to powiem?
 — Dobrze, zostańcie przy swojej zbójeckiej zdobyczy! Bądźcie jednak przekonani, że będę z wami postępować tak samo, jak wy ze mną.
 Landola skinął spokojnie głową.
 — Może mi to bliżej wyjaśnicie? — rzekł, przyglądając się Cortejowi badawczo.
 — Zapomnę o względach, któremi się kierowałem, i będę żądał porachunku.
 — Za co?
 — Za to, że don Fernando żyje!
 — Dajcie mi przedewszystkiem dowód, że tak jest istotnie.
 — Pisze o tem moja siostrzenica.
 Landola zbladł.
 — Nie zginął przecież na życzenie waszego brata.
 — Czy brat mówił wam, dlaczego trzeba usunąć don Fernanda?

79