Strona:Karol May - Grobowiec Rodrigandów.djvu/98

 Kapitan podszedł do obydwóch przybyszy.
 — Nazywam się Wagner — rzekł. — Jestem kapitanem tego statku.
 — Adwokat Antonio Veridante z Barcelony, ten zaś sennor jest moim sekretarzem, — rzekł jeden z przybyłych. — Słyszeliśmy, że płyniecie do Veracruz. Chcielibyśmy się więc dowiedzieć, czy nie byłby pan łaskaw zabrać nas ze sobą.
 — Mam wrażenie, sennores, że to się nie da zrobić.
 Adwokat zmarszczył czoło.
 — Dlaczegóż to? Zapłacimy dobrze.
 — Nie w tem rzecz. Parowiec mój nie przewozi ani pasażerów, ani towarów. Służy do prywatnych celów.
 — A więc odrzuca pan moją prośbę?
 — Niestety.
 — Przykro mi bardzo, zwłaszcza, że, licząc na dobroć pana, zabraliśmy ze sobą rzeczy.
 — Do licha! Może w dodatku odesłaliście panowie łódź, która was tu przywiozła?
 — Nie. Na to się nie zgodził wasz sternik. Łódź stoi na drugim brzegu.
 — Mam nadzieję, że wkrótce panowie znajdą jakiś statek.
 — Chcielibyśmy podzielać nadzieję pana, obawiamy się jednak, że nieprędko się ziści. Jeśli nie przybędę do celu w krótkim czasie, poniosę wielkie straty.
 — Tak?

94