Strona:Karol May - Hadżi Halef Omar.djvu/106

obrzydliwych kurdyjskich czapek, podobnych do wielonogiej poczwary, z powodu mnóstwa przyczepionych rzemieni.
 — Aaleikun eselahm u rahmet, chodeh — pokój i miłosierdzie niechaj będą z wami! — zawołał do nas, wyciągając chudą, kościstą rękę po jałmużnę. — Obdarzcie mnie drobnym datkiem! Katera chodeh — na miłość boską!
 Podjechałem do niego; sięgnąłem ręką do kieszeni i dałem mu kilka piastrów.
 — Chodeh da-uleta teh mehzin bikeh, ssoyuhle teh rahst bine — niech Bóg pomnoży twoje bogactwa i wspiera twe zamysły! — podziękował kornie.
 — Czy jesteś Kurdem? — spytałem.
 — Tak, chedieh.
 — Z jakiego szczepu?
 — Nie należę do żadnego; jestem stary i odtrącony!
 Zrobiło mi się żal biedaka.
 — Z czego żyjesz? — pytałem dalej.
 — Żywię się korzonkami i mlekiem, które dają mi te trzy małe kozy. Żona moja leży, chora.
 — Gdzie?
 — Tam, wewnątrz!
 Wskazał za siebie; ujrzałem otwór w skale.
 — Boże, co za mieszkanie! Czy mogę ją zobaczyć? Być może, będę mógł jej pomóc.
 — Wejdź do środka, panie, i niech Allah cię błogosławi!
 Zsiadłem z konia, dałem Halefowi do trzymania strzelbę i podszedłem do otworu. Był wysokości czło-

108