Strona:Karol May - Jaszczurka.djvu/21

bardzo wątpię, to moi ludzie, rozstawieni wzdłuż brzegu, porozbijają im łby kolbami. Widzisz więc, że niemożliwem jest, aby choć jeden zdołał się uratować.
 — Czy ogień nie będzie niebezpieczny dla twego własnego nokera?
 — Bynajmniej.
 — Powiedz mi jednak, czy rozważyłeś następstwa tego planu? Żołnierze wicekróla nie daliby ci chwilki spokoju, i byłoby to dla ciebie chyba niebardzo przyjemną rzeczą.
 — Ee, kto się tam dowie, skąd powstał ogień...
 — Ale przypuśćmy. Możliwe, że ogień rozszerzy się po Hegazi. Naturalnie każdy będzie wiedział, że to nafta; rozpoczną się więc dochodzenia: kto mógł wylać ją na wodę i zapalić.
 — Mogą dochodzić. Nikt ani słowa nie piśnie.
 — Jesteś swoich ludzi tak pewny?
 — Żaden z nich się nie wygada.
 — Abyś jednak wiedział, że pojąłem cię doskonale, śmiem na jedno jeszcze zwrócić ci uwagę, a mianowicie, czy pomyślałeś o tem, coby się stało, gdyby wpobliżu pojawił się jaki inny okręt?
 — Spaliłby się tak samo.
 — A gdyby nadpłynął z góry... Jemu przecie nicby nie groziło. Zarzuciłby kotwicę,

19