Strona:Karol May - Jaszczurka.djvu/35

 — A, tak! Mówiliśmy o ucieczce przed pożarem, gdyby objął twój okręt, zresztą, gdybym chciał uciec, uczyniłbym to wczoraj i zdaje mi się, że to wystarczy za dowód, iż nie mam wcale zamiaru rozstawać się z tobą, dopóki nie załatwię wiadomego interesu.
 — Widzę, że z ciebie nielada mistrz słowa. Ale co powiesz, gdy cię zapytam, w jakim celu rozległby się strzał z twego karabinu, gdy reis effendina się zbliży?
 — Co takiego? Właśnie mówiłem przeciwnie, i bynajmniej nie o swoim, ale o wszystkich wogóle karabinach. Wyrażałem obawę, że ten, lub ów z twoich ludzi, podrażniony i zdenerwowany, mógłby wystrzelić przed czasem, co ostrzegłoby reisa effendinę. Masz przecie ludzi daleko stąd na posterunkach, i właśnie o nich się najwięcej obawiałem, czy zachowają ostrożność i nie zechcą użyć broni. Człowiekowi temu najwidoczniej się przesłyszało, albo też umyślnie przekręca moje słowa. Powiedz mu, żeby na drugi raz lepiej otworzył uszy!
 — Ale mimo wszystko wyrażaliście obawę o reisa effendinę.
 — I znowu twój wywiadowca pomylił się w zupełności. Mówiłem o reisie, to prawda, ale nie jakobym się obawiał o niego, lecz jego.
 — A wczoraj mówiłeś mi, że się go nie boisz, jakże to pogodzić jedno z drugiem?

33