Strona:Karol May - Jaszczurka.djvu/70

 — Co wiesz o moim ojcu? Gdzież on jest?
 — Wyprawił się przeciw mnie, by mnie schwycić.
 — No... to prawda... ale znowu wymknąłeś mu się; widocznie nie mógł cię odnaleźć.
 — Owszem, nie odnalazł mnie, ale natomiast ja jego odnalazłem, i to w taki sposób, że odechce mu się na całe życie podobnego spotkania.
 — Kullu szejatin! — Wszyscy djabli! Czy tylko nie łżesz?
 — Możesz wierzyć, lub nie — wszystko mi jedno.
 — Gdzieżeście się spotkali?
 — Nad studnią.
 — Którą? — Nie chce mi się powiedzieć.
 — Musisz.
 — Nie muszę, bo to moja tajemnica. Każ mi rozwiązać ręce i nogi, a zaprowadzę cię do niego; jeżeli zaś nie chcesz, to będziesz miał na sumieniu i jego, i cały oddział
 — To mi się podoba, — zaśmiał się — chcesz się ratować zapomocą kłamstwa.
 — Kłamstwa! A skądbym wiedział, że on się wyprawił przeciw mnie?
 To go zastanowiło, dlatego zapytał:
 — Byli pieszo?
 — Nie, na wielbłądach.
 — Ilu ludzi?

68