Strona:Karol May - Kara Ben Nemzi 2.djvu/23

cy, która w naszej podróży przez Persję przydałaby się bardzo.
 — Powiedz, sihdi, co to za tajemnica?
 — Nie mogę ci tego, niestety, powiedzieć, bom się nie dowiedział. Wróćmy jednak do ogniska. Trzeba dorzucić gałęzi, inaczej zgaśnie.
 — Może lepiej zgasić ogień, aby Persowie nas nie znaleźli?
 — Skoro już wiedzą, że ktoś tu jest, niech się przekonają, że to ludzie, których nie mają powodu się obawiać.
 — Czy będą wobec nas uprzejmi?
 — Radziłbym im dla ich własnego dobra.
 — Sądzisz, że tu do nas przybędą?
 — Bezwątpienia. Z początku będą niezwykle ostrożni i zechcą nas obserwować z ukrycia; skoro jednak zobaczą, że jest nas tylko dwóch, bezwzględnie się pokażą. Wtedy ustalimy linję postępowania. No, a teraz pomówmy o czemś obojętnem, gdyż nie jest wykluczone, że są już niedaleko. Jeśli ich zauważę, dam ci znać zapomocą złożenia rąk.

25