Strona:Karol May - Kara Ben Nemzi 2.djvu/47

lepiej poinformowani i wiedzą, że ta Fatimeh Khanum żyłaby znacznie dłużej, gdyby jej osiem innych kobiet i dwadzieścia niewolnic nie zagryzło na śmierć.
 — Niechaj Allah przeklnie twój zły język! Skoro wpadniesz w moje ręce, wykraję ci go z ust!
 Tymczasem obydwaj podwładni odzyskali przytomność. Trzeba było pomyśleć o tem, by nam jeńcy nie uciekli podczas naszego snu. Przywiązaliśmy ich więc pojedyńczo do trzech krzaków. Potem odebraliśmy im broń i ułożyliśmy się do spoczynku obok koni. Gdym wyrecytował przed swym wierzchowcem wybraną surę, Halef zapytał:
 — Sihdi, spostrzegłem, że ukryłeś coś w kieszeni. Co to było?
 — To trzy pierścienie. Nie wrzuciłem ich do wody.
 — Nie? Przecież słyszałem, jak spadały!
 — Były to kamienie.
 — Na Allaha, poco ta zamiana? Pocoś mnie wyprowadził w pole?
 — Nie chodziło mi o ciebie, tylko

49