Strona:Karol May - Kianglu czyli Chińscy rozbójnicy.djvu/101

—   97   —

mi, lecz Chińczycy nie znają tego wyrazu i nazywają ich Ho-szang lub sing.
 W tej chwili bonza dojrzał nas także i kiwnął przyjacielsko swoim papierowym wachlarzem.
 — Tszing-tszing — powitał nas uprzejmie, podając każdemu rękę.
 — Pang jest sing tej pagodang? — zapytał kapitan.
 — Sing-tsze! — potwierdził bonza.
 — Patrz pan, jak on mnie rozumie! — rzekł Turner zadowolony.
 — Ten kapłan musi być bardzo, wykształconym człowiekiem, z przyjemnością też porozmawiam z nim trochę.
 — Ktong jest teng staryng pang? — zwrócił się do bonzy, wskazując mu posąg Buddy.
 — Fo! — odrzekł krótko zapytany.
 — Fo? Co to jest, panie Charley?
 — To Budda, którego w Chinach nazywają Fo — objaśniłem.
 — A cing dwang panowieng? — dopytywał się dalej, wskazując na boczne figurki.
 Z ruchu ręki bonza domyślił się, o co kapitanowi chodziło, zbliżył się więc do ołtarza i, wskazując to na jedną, to na drugą figurkę, rzekł objaśniające:
 — Phu-za i O-mi-to.
 — Dziwna rzecz, że w tym kraju nawet wykształceni ludzie tak źle mówią po chińsku. Czy pan co rozumiesz?