Strona:Karol May - Kianglu czyli Chińscy rozbójnicy.djvu/127

—   123   —

 — Poczekamy;
 — Na co, żeby nas do innej, jakiej dziury przesadzili?
 — No, nie tak to się prędko odbywa. Zresztą możemy spróbować naszych sił. Ci chińczycy nie umieją nawet porządnie związać człowieka! Patrz pan, przytroczyli nam do ciała ramiona, a dłonie zostawili wolne. Gdybyś pan mógł przez minutę utrzymać się przede mną, to spróbowałbym rozwiązać panu więzy.
 — Ba, dla tego celu gotów jestem stać nawet przez cały dzień przed panem.
 — Poczekajmy, ci łotrzy najwidoczniej nowy jakiś zamiar powzięli. Zaraz się dowiemy, co postanowili.
 Chińczycy zaczęli znowu naradzać się poczem tłomacz zbliżył się ku nam w towarzystwie dwóch piratów uzbrojonych w grube bambusowe laski.
 — Jeszcze raz zadaję wam te same pytania, a jeśli nie zechcecie odpowiadać, to was zmusimy do tego.
 — Czy jesteś jankesem? — zwrócił się przedewszystkiem do kapitana.
 — Odejdź, mówię ci, — odrzekł Turner. — Dopóki będziemy związani, nie będziemy rozmawia z wami.
 — A jednak musicie być związani, dopóki was nie oswobodzą. Gdyby zaś nie chcieli was