Strona:Karol May - Kianglu czyli Chińscy rozbójnicy.djvu/140

—   136   —

zwracając się do przewoźników, — czy wasza łódź stoi jeszcze przed Kuang-ti-miao?
 — Tak jest.
 — Jak długo zostaniecie tutaj?
 — Chcesz nas doświadczyć, panie. Wszak wiesz, że w każdem Kuang-ti-miao tylko cztery dni zostawać możemy.
 — Dobrze. Przygotujcie wszystko. Ponieważ przerwaliście naszą podróż, przeto teraz zawieziecie nas do Kuang-tszeu-fu.
 — Będziemy posłuszni.
 Wziąłem jedną z latarni w rękę i zajrzałem za posągi. Znalazłem tutaj drzwi, prowadzące do ciemnej komórki, służącej za skład przedmiotów potrzebnych do nabożeństwa, a jednocześnie będącej chwilowem więzieniem dla porwanych przez piratów ofiar.
 — Kapitanie, przynieś-no pan związanych, trzeba ich tutaj zamknąć, aby się nie znalazła jaka litościwa dusza, coby ich uwolnić zechciała.
 Kapitan przyciągnął dżiahura i tatara, wepchnęliśmy ich do komórki, którą zamknęliśmy starannie i klucz schowałem do kieszeni.
 Rozbójnicy patrzyli na to w milczeniu, wreszcie jeden z nich wystąpił ze środka i zapytał:
 — Co rozkażesz uczynić z dżiahurem i kto ma zawiadomić Kiang-lu o jego aresztowaniu? Jestem porucznikiem naszego oddziału