Strona:Karol May - Kianglu czyli Chińscy rozbójnicy.djvu/158

—   154   —

 Ku wielkiemu mojemu zdumieniu przed drzwiami stało dwóch — ludzi z bukietami i laseczkami kadzidła w ręku.
 — Tsing-tsing! — powitałem ich uprzejmie, — czy można wejść do świątyni?
 — Wejście otwartem jest dla każdego, kto słudze boskiemu ofiaruje dar jakiś i bogom ofiarę złoży.
 — Gdzież jest ów boski sługa i na czem polega ofiara? — zapytałem.
 — Kapłan jest w świątyni, a bogom należy ofiarować kadzidło, które spalisz przed ołtarzem.
 Zrozumiałem, o co chodzi i ofiarowałem im trochę drobnej monety, którą natychmiast podzielili pomiędzy siebie.
 — Czy jest kto z wyznawców w świątyni? — zapytałem.
 — Nie, teraz niema nikogo.
 — A wy tutaj dawno stoicie?
 — Od wschodu słońca.
 — Czy w nocy również odprawiają się ofiary?
 — W nocy przychodzą tylko ci, którzy nie boją się szatanów, z którymi walczy Kuang-si.
 — Czy te złe duchy co noc tutaj przychodzą?
 — Nie, dziś jednak były, gdyż zabrały