Strona:Karol May - Kianglu czyli Chińscy rozbójnicy.djvu/171

—   167   —

 — Czy nie wiesz dlaczego?
 — Dziś mają przyjechać dwaj ludzie, dwaj wrogowie, których mamy schwytać.
 — Co to za ludzie?
 — Nie wiem. Naczelnicy nie wszystko nam powiedzieli.
 — Kto wydał rozkaz? Czy nie pewien Tiu-siu?
 — Tak jest.
 — A więc to dżiahur, który dziś właśnie przyjechał do Wan-ho-tien.
 — Panie, teraz wierzę, że jesteś prawdziwym yeu-ki, gdyż wiesz, co robią twoi podwładni.
 — Dlaczego nie wierzyłeś przedtem.
 — Nosisz obce suknie; nie masz warkocza, a ponieważ niektóre nasze znaki wiadome są wrogom, przeto nie byłem pewien, czy i w tym wypadku niema zdrady.
 — Czy wiesz o tem, że masz ślepo słuchać swego oficera?
 — Wiem to.
 — A więc zakazuję ci najsurowiej wspominać dżiahurowi o mojem przybyciu do Chin. Masz zamilczeć, żeś się spotkał ze mną.
 — Będę posłusznym.
 — Zobaczymy się zatem o północy. Tszing-lea-o!
 — Lea-o!
 Oddalił się z ukłonem, a ja zwróciłem się