Strona:Karol May - Kianglu czyli Chińscy rozbójnicy.djvu/190

—   186   —

nasz sędzia jest bardzo potężnym, ale kocha sprawiedliwość i złoto. Jesteście bardzo uprzejmi, więc z pewnością wygracie sprawę.
 Było to tak wyraźnie powiedziane, że musiałem uprzedzić kapitana, aby się miał na baczności i nie okazał się czasem zbyt hojnym.
 — A więc on kocha sprawiedliwość i złoto, — powtórzył Turner. W takim razie nie dostanie ode mnie nic.
 — A pan, czy dasz mu co?
 — Ani grosza.
 — Bardzo dobrze. Wszak my należymy do naszego konsulatu.
 — Nie omieszkam mu tego przypomnieć.
 — Czy nie gniewasz się pan, że cię wpakowałem w tę kabałę?
 — Nie, kapitanie. Sprawa jest więcej zabawną niż groźną.
 Wszedł ten sam policyant, który nas aresztował.
 — Przekonałem się, że jesteście niewinni. Zaraz zamelduję sprawę sędziemu.
 Wszedł do sąsiedniego pokoju i po chwili wezwał nas tam za sobą.
 Zastaliśmy tam chińczyka, którego twarz nie budziła najmniejszego zaufania. Skłoniliśmy się W milczeniu.
 — Jeden z was jest austryakiem, drugi amerykaninem. Który jest amerykaninem?