Strona:Karol May - Kianglu czyli Chińscy rozbójnicy.djvu/191

—   187   —

 Wskazałem na kapitana.
 — A więc ty jesteś austryakiem i mówisz po chińsku, czy tak?
 — Tak jest.
 — To mnie nie dziwi. Anglicy i amerykanie kochają tylko swój język i nie chcą znać innego, austryacy zaś są poważni i rozumni; uczą się chętnie i nie pogardzają nikim. Lubię ich. Jakiego jesteś wyznania?
 — Jestem chrześcianinem.
 — To dobrze. Ja jestem mongołem, a mongołowie i chińczycy wyznają jednego pana.
 — Bóg stworzył ludzi dobrymi, lecz ludzie zgrzeszyli nieposłuszeństwem.
 — To samo mówi nam nasza religia.
 — Niezupełnie. Wasza religia mówi, że człowiek był z początku szczęśliwym, ale nie uczy, jak to szczęście napowrót odzyskać.
 — Bo człowiek nigdy już nie odzyska swojej pierwotnej doskonałości.
 — Tak mówi twoja religia. Moja zaś uczy, że przez pobożność, miłość bliźniego i uczciwość człowiek może się stać świętym i błogosławionym.
 — Tak mówi twoja religia? No to nic, jestto tylko jedno zdanie, które jeszcze nie daje jej pierwszeństwa nad naszą wiarą.
 — Muszę ci zaprzeczyć. Wszak przyznasz, że największem nieszczęściem dla ludzi