Strona:Karol May - Kianglu czyli Chińscy rozbójnicy.djvu/196

—   192   —

puści ich na wolność, przeto powstrzymałem się od wszelkiej prośby za nimi.
 — Czy jesteście zadowoleni ze mnie? — zapytał sędzia, kiedyśmy zostali sami.
 — Najzupełniej. Dziękujemy ci. Imię twoje sławić będziemy, gdziekolwiek się tylko znajdziemy.
 — W takim razie spełnijcie moją prośbę i nie chodźcie do środka miasta. Nasz cesarz zabrania tego cudzoziemcom, a my, sługi jego, musimy czuwać, aby wola jego spełnioną została. Jak długo zostaniecie w Kuang-tszeu-fu?
 — Tylko przez dzisiaj, a może i przez jutro.
 — Czy jesteście tutaj u rodziny lub znajomych?
 — Nie, zatrzymaliśmy się w hotelu.
 — Na to nie pozwolę nigdy. Bądźcie moimi gośćmi. Chodźcie za mną!
 Poprowadził nas na drugą stronę domu, gdzie otworzył dwoje drzwi i rzekł:
 — Oto dwa pokoje, gdzie zwykle zatrzymują się moi przyjaciele, kiedy mnie odwiedzają. Bądźcie moimi gośćmi i zostańcie u mnie.
 Było to bardzo pochlebne zaproszenie, ale podług etykiety chińskiej powinniśmy je byli odrzucić. Tylko zaproszenia piśmienne traktowane są na seryo, wszelkie zaproszenia