Strona:Karol May - Kianglu czyli Chińscy rozbójnicy.djvu/205

—   201   —

których kiedyś będę zmuszony ukarać. Czy sędziowie twojego kraju nie są tacy mądrzy?
 — O tak. Ale oni nie czekają, aż im kto zaskarży przestępcę, lecz dowiedziawszy się o zbrodni, sami szukają zbrodniarza.
 — W takim razie muszą mieć dużo wolnego czasu, skoro się takimi drobiazgami zajmują. Ale skoro wiesz, że dżiahur jest w Wanho-tien, to spróbuję się tam zjawić.
 — Czy mogę ci towarzyszyć?
 — Nie. Prawo zabrania mi brać ze sobą cudzoziemca, a zresztą jesteś moim gościem, którego nie powinienem narażać na niebezpieczeństwo. Postaram się nawet, aby Lung-yinowie nie byli tak wrogo względem ciebie usposobieni.
 — Czy jest to w twojej mocy?
 — Tak. Jak długo możecie zostawać zdala od swego statku?
 — Jak długo nam się podoba. Chciałbym być tylko na nim, kiedy Kong-ni przyjedzie.
 — To niepotrzebne, gdyż jutro rano pojedziesz do Kong-ni, do Li-ting. Możecie odbyć drogę w palankinach lub na dżonce, jak wolicie.
 — My wolimy przedewszystkiem sami wybierać dokąd pójść, czy pojechać mamy.
 — Jesteście wolni zupełnie. Ale po namyśle przyznasz, że wam dobrze życzę. Chce cie poznać Chiny, nasze zwyczaje i obyczaje,