Strona:Karol May - Kianglu czyli Chińscy rozbójnicy.djvu/223

—   219   —

czyzn. Obaj przeszli na tę stronę i stanęli wprost prawie przede mną. W jednym z nich poznałem Phy, drugi był równie wysokim i szerokim jak dżiahur, lecz nie był to wróg, którego szukałem.
 — Czy ci się to tylko uda? — zapytał nieznajomy chińczyka.
 — Musi, — odparł tenże.
 — A więc napisz dyplom jeszcze tej nocy. Pamiętaj, że jeśli ci się nie uda, Kong-ni musi zaślubić moją córkę. Jeden z twoich synów musi być moim zięciem, inaczej zginiesz!
 — Więc tobie jest wszystko jedno który?
 — Najzupełniej. Miałeś tylko jednego syna, więc go wybrałem, ale skoro chcesz mieć drugiego, to wszystko się zmienia. Kto wie, czy nie wolę nawet austryaka niż twego Kong-ni. Ten jest dzielniejszym i silniejszym. Ale skąd twój syn wpadł na tego cudzoziemca?
 — Bardzo go lubi i chciałby go zatrzymać tutaj. Czy tao-dse będzie mógł zobaczyć twoją córkę, zanim z nim pomówię?
 — Jestem mongołem, a mongołowie nie zamykają swoich żon i córek. Przyprowadź go jutro, a może lepiej, żebym przysłał zaproszenie.
 — Przyślij, będzie to lepiej wyglądało.
 — Dobrze, otrzymasz je. A teraz czyń