Strona:Karol May - Kianglu czyli Chińscy rozbójnicy.djvu/236

—   232   —

 — Zwiedziłeś prawie cały świat, — rzekł Sin-fan, zsiadając z konia tuż przedemną, — powiedz mi, jaki naród jeździ najlepiej?
 — Mongołowie, — odrzekłem z poważną miną.
 — Wiedziałem o tem, — uśmiechnął się zarozumiale. Czy nie zechciałbyś teraz sam spróbować?
 — Twoje konie są zbyt słabe dla mnie. Z pewnością nie ruszą się z miejsca.
 — Nie jesteś przecież cięższym ode mnie, — spróbuj!
 Położyłem rękę na siodle i jednym susem skoczyłem na konia. Dla mnie, który ujeżdżałem dzikie mustangi, poprowadzenie zmęczonego zwierzęcia i uczynienie z niego powolnego narzędzia dla moich celów nie przedstawiało najmniejszej trudności. Biedny koń to ciągnął się naprzód, to cofał w tył, lecz właściwie nie ruszał się z miejsca, aż wreszcie drgnął i upadł pode mną.
 — Widzisz, że nie może mnie unieść, — rzekłem. Ty jesteś lepszym jeźdźcem, ale ja jestem cięższym.
 Mongołowie są zapalonymi jeźdźcami, to też oczy mu zabłysły.
 — Pokażę ci konia, dla którego nie będziesz zbyt ciężkim. Kazałem go sobie sprowadzić z za gór, ale nikt go dosiąść nie może.