Strona:Karol May - Kianglu czyli Chińscy rozbójnicy.djvu/32

—   28   —

kapitan udał się na ląd w małej łódce, W której zaledwie trzy, czy cztery osoby pomieścić się mogły. Nie potrzebuję chyba dodawać, że pomiędzy nimi i ja się znajdowałem.
 Mieszkańcy przyjęli nas bardzo uprzejmie, zadawalając wszystkie nasze życzenia. Podczas kolacyi kapitan nie mógł powstrzymać swojej ciekawości i zwróciwszy się do jednego z wyspiarzy zapytał poważnie:
 — Powiedz mi pan, jak się tutaj przedstawia sprawa polowania?
 — Bardzo dobrze — brzmiała pocieszająca odpowiedź.
 — Na co się więc tutaj poluje? Na pingwiny?
 — Nie.
 — Na foki?
 — Nie.
 — A więc może na lwy morskie?
 — I to nie.
 Kapitan za wszelką widocznie cenę pragnął mieć polowanie z kijem; widząc jednak, że to go ominie, zapytał cokolwiek zawiedziony:
 — A więc cóż wy tutaj macie za zwierzynę?
 — Kozy, świnie, żółwie, ptactwo i latające niedźwiedzie.
 — Tam do licha, czy być może! Jak żyję, nie słyszałem jeszcze, żeby niedźwiedzie