Strona:Karol May - Kianglu czyli Chińscy rozbójnicy.djvu/40

—   36   —

 Przy obiedzie, który składał się przedewszystkiem z zupy żółwiowej, kapitan zrobił mi bardzo miłą propozycyę.
 — Jak myślisz, panie Charley, czy te dzikie kozy warte są zachodu?
 — Jestem przekonany.
 — W takim razie weź strzelbę i chodźmy, musimy, chociaż jednę przynieść.
 — Ślicznie, kapitanie, ale nie tutaj. Zapolujemy na wyspie Stapleton.
 — Dlaczego?
 — Bo tam jest mniej ludzi, a znacznie więcej zwierząt.
 — Więc popłyniemy tam.
 — Czy weźmiemy kogo ze sobą?
 — Po co; nasi chłopcy nie znają się na polowaniu i tylkoby nam wypłoszyli zwierzynę. Chodź pan, sami się z tem załatwimy.
 Z czytanych nieraz opisów wiedziałem, że wyspa Stapleton należy do wysp niezmiernie górzystych i skalistych, z doświadczenia zaś, podczas licznych wycieczek w góry, przekonałem się, jak nieocenione usługi oddaje podczas tego rodzaju wypraw mocny sznur i kij góralski. To też przed wyruszeniem postanowiłem zaopatrzyć się w obie te rzeczy. Moje lasso było stokroć lepszem i mocniejszem od najmocniejszego sznura, pozostawał Więc tylko do zdobycia kij. Na szczęście znalazłem grubą łodygę bambusu, którą kazałem