Strona:Karol May - Kianglu czyli Chińscy rozbójnicy.djvu/56

—   52   —

 — Z Kuang-tscheu-fu, z prowincyi Kuang-tong.
 — W jaki sposób znalazłeś się tutaj, w tej klatce?
 — Tajfun rozbił statek, na którym jechałem. Fale mnie uniosły i wyrzuciły tutaj. Muszę umrzeć, jeśli mnie nie uratujesz.
 — Czy umiesz chodzić po górach?
 — Byłem na wszystkich szczytach w moim kraju. Oko mam pewne i nogi mocne, ale padając, rozbiłem głowę o skały, więc mam teraz silny zawrót, a przytem zraniłem sobie ramię, które boli mnie bardzo.
 — Jeżeli zdołasz zapanować nad cierpieniem, to mogę cię uratować.
 — Dobrze, zapanuję.
 — A więc owiąż się w pasie tym rzemieniem, a ja cię wciągnę na górę.
 Szerokie, niewygodne ubranie chińskie i zranione ramię nie pozwalały mu pośpieszyć z wykonaniem polecenia. Nareszcie jednak zrobił to, co mu kazałem i podnosząc ku górze głowę, zawołał:
 — Ale nie upuścisz mnie?
 — Bądź spokojny. Odpychaj się zdrową ręką od skał i pomagaj sobie nogami, a ręczę, że się nam uda.
 Posłusznie wykonał moje polecenie i w kilka chwil później stał prze demną blady i wycieńczony do najwyższego stopnia. Był to bar-