Strona:Karol May - Kianglu czyli Chińscy rozbójnicy.djvu/69

—   65   —

 — Jak długo zostaniesz w Hong-kong? — zapytał po chwili.
 — Sam jeszcze nie wiem.
 — A czy masz zamiar dojechać tylko do Kuang-tscheu-fu?
 — Nie. Pojadę dalej.
 — Nie pozwolą ci na to kuang-su, nasi urzędnicy.
 — W takim razie sam sobie pozwolę.
 — Nazwałem cię „Kuan-si-ta-sse“, co znaczy „doktór jasności z zachodu“ i wiem, że jesteś śmiały i rozumny, ale nie radzę zapuszczać ci się dalej. Poprzestań na tych ulicach Kantonu, które wolno zwiedzać i nie chodź dalej, gdyż nie jesteś Chińczykiem.
 — A więc stanę się nim.
 — To będzie trudno. Uratowałeś mi życie, chcę ci się więc odwzięczyć. Pozwól mi dać sobie jedną radę.
 — Mów!
 — Czy chcesz zostać synem mandaryna?
 Spojrzałem na niego zdumiony. Znałem z opisów niewypowiedzianą dumę tych najwyższych urzędników niebieskiego państwa, którzy uważają się za wybrańców narodu i ściśle przestrzegają granicy, oddzielającej ich od innych śmiertelników, więc też pytanie Kong-ni zabrzmiało mi jak żart. A jednak nie śmiałby przecież żartować ze mnie, w ktorego rozum