Strona:Karol May - Kianglu czyli Chińscy rozbójnicy.djvu/71

—   67   —

bez zastrzeżeń. Powstrzymałem się jednak i zapytałem tylko:
 — Czyż wyznawca Fo, albo Buddy zechce przyjąć za syna wyznawcę jedynego Boga?
 — Dlaczegożby nie? Wasz Bóg mówi: „ja jestem tylko wasz“, nasze zaś księgi uczą, że Bóg jest ojcem wszystkich ludzi i wszyscy są jego dziećmi. Podług nas są trzy wielkie religie: nasza, wasza i mahometańska, — i wszystkie te trzy religie mają jedną wartość. Dlaczego więc nie możesz zostać synem człowieka, który twoją religię tak szanuje, jak ty jego?
 Nie chciałem wdawać się w dysputy z młodym Chińczykiem, gdyż był to zbyt poważny temat, abym mógł poruszać go lekkomyślnie, powróciłem więc do założenia i zapytałem:
 — Więc ów człowiek jest fu-juen?
 — Tak jest.
 — A zatem jednym z najwyższych urzędników?
 — Jest mandarynem o czerwonych guzikach. Jest silnym, ale już starym, więc wielki cesarz pozwolił mu nosić dwa pawie pióra i odpocząć po pracy.
 Był to więc dymisyonowany urzędnik pierwszej klasy, czyli jeden z owej najdumniejszej pod słońcem arystokracyi chińskiej.