Strona:Karol May - Kianglu czyli Chińscy rozbójnicy.djvu/80

—   76   —

stał przy burcie poważny Chińczyk i niespokojnie oglądał się dokoła.
 — Czegong chceszeng tutang? — zwrócił się ku niemu kapitan.
 — Kuang-fu — brzmiała krótka odpowiedź.
 — Kwak-fu, słyszysz pan! — powtórzył kapitan, poczem zwrócił się znowu do Chińczyka.
 — Dokong chceszeng jechang?
 — Kom-tsza!
 — Koń-ca! No widzisz pan, czy nie miałem racyi?
 — Zapewne. Ten człowiek mówi rzeczywiście bardzo źle, ale postaram się zrozumieć jego mowę — odrzekłem, powstrzymując wybuch śmiechu. — Kwak fu, czyli kuang-fu znaczy mandaryn, widocznie więc szuka on naszego Kong-ni, który siedzi jeszcze w kajucie.
 — Dobrze, a co znaczy koń-ca?
 — Kom-tsza ma rozmaite znaczenie, najpospoliciej jednak używa się na oznaczenie podarunku. Najlepiej objaśni nam to sam Kong-ni, który nadchodzi właśnie.
 Rzeczywiście młody mandaryn stanął w tej chwili na pokładzie. Dostrzegłszy Chińczyka dal mu znak jakiś, na który ten natychmiast spuścił się do łodzi i przyniósł stamtąd owe paczki i pakiety.
 — Kuang-si-ta-sse — zwrócił się do mnie