Strona:Karol May - Kianglu czyli Chińscy rozbójnicy.djvu/82

—   78   —

 — Muszę teraz odjechać, — rzekł mi, — ale wrócę do ciebie.
 Czy będziesz tutaj czekał?
 — Kiedy wrócisz?
 — Za sześć dni.
 — Nie, mogę tak długo siedzieć na statku, Zrobię prawdopodobnie kilka wycieczek i pojadę do Kantonu.
 — Czy sam?
 — Nie, razem z kapitanem.
 — W takim razie przyjmij jedną radę ode mnie: jeżeli zostaniecie w swych ubraniach, zwiedzajcie tylko te miejsca, które są dozwolone dla cudzoziemców.
 — Czy groziłoby nam niebezpieczeństwo, gdybyśmy przeszli zakreślone granice?
 — Tak jest: policya ma obowiązek chwytania każdego cudzoziemca i stawiania go przed sądem.
 — W takim razie ubiorę się po chińsku.
 — Zrób to, — odrzekł ze śmiechem, — wtedy będziesz mógł chodzić wszędzie. Mówisz naszym językiem i jeżeli będziesz miał warkocz, nikt cię nie weźmie za cudzoziemca.
 — Czy można dostać tutaj warkocz?
 — Tyle i tak długich, jak tylko będziesz chciał. Ale pomimo to strzeż się piratów rzecznych i służby boga wojny, gdyż ci są bardzo wrogo usposobieni względem cudzoziemców.
 — Piratów strzedz się mogę, ale dlacze-