Strona:Karol May - Klęska Szatana.djvu/31

go wybawił Melton natychmiast chwyci się najgorszych środków.
 — Czy wie pani, gdzie są jej ziomkowie? Melton chyba pani opowiadał
 — Mówiliśmy często o nich, lecz bardzo pobieżnie.
 — Ale ci ludzie muszą jeść i pić. Kto im dostarcza wiktu?
 — Melton mówił, że wody jest dosyć w podziemiach. Prowiantów zaś dostarczają im dwaj Indjanie.
 — Czem ich żywią?
 — Wyłącznie plackami z maisu, które wypiekałam wraz z kobietami indjańskiemi.
 — Ponieważ robotnicy znajdują się tu nie z własnej woli, więc zapewne poczyniono odpowiednie zarządzenia, aby przeszkodzić ich ucieczce. Czy nie wie pani, jakie?
 — Zakuto im nogi i ręce w okowy.
 — Jakże mogą ci biedacy pracować?
 — Chwilowo jeszcze nie pracują. Czekają na przybycie kilku białych nadzorców i instruktorów.
 — Czy są rozmieszczeni każdy zosobna, czy też razem?
 — O ile wiem, razem.
 — Dwaj Indjanie, którzy zaopatrywują ich w żywność, są przecież wystawieni na niebezpieczeństwo?
 — Nie, ponieważ dzielą ich od wychodźców mocne drzwi. Mam nadzieję, że pan potrafi je otworzyć?
 — Z całą pewnością.
 — I wypuści pan uwięzionych?
 — Oczywiście.

29