Strona:Karol May - Klęska Szatana.djvu/54

 — Weller mnie nie przeraża. Syna nie może już uwolnić, ponieważ zadusił go Herkules. Kiedy zaś schwycimy starego, w co nie wątpię, pomówimy z nim krótko. Opowiadał panu pewnie, że usiłował wraz z nieboszczykiem synem zamordować Herkulesa. Ponieważ Herkules czaszkę ma twardą, więc wylizał się z ran. A teraz wyskakuje ze skóry, czekając na starego. Niema też obawy, aby Weller napadł nas z Yuma. Ci dobrzy ludzie rychło się spostrzegą, że przyjazń wasza zdradliwa i bardzo niebezpieczna.
 — Chciałbym znać powód.
 — Tym powodem jest Przebiegły Wąż.
 — W jaki sposób? To mój najwierniejszy sprzymierzeniec; odda Wellerowi do rozporządzenia wszystkich wojowników.
 — Sądzi pan, że Weller ich zażąda?
 — Tak, — z chwilą, gdy dowie się o mojem zniknięciu.
 — Tak, tak! Sądzę, że w obozie spostrzegą nietylko pańskie, lecz również zniknięcie Przebiegłego Węża. A może pan nie wie, że wódz nagle zginął?
 — Absolutnie! Zginął? Gdzie?
 — W szybie.
 Raptownym ruchem odwrócił twarz, jakgdyby otrzymał cios w głowę. Obejrzał mnie szeroko wybałuszonemi oczami i zawołał:
 — W szybie?! Jak pan to rozumie?
 — Nie inaczej, niż było w rzeczywistości. Został uwięziony wraz z piękną Judytą przez niejakiego Meltona.
 — Człowieku, czy jesteś przy zdrowych zmysłach?!

52