Strona:Karol May - Klęska Szatana.djvu/84

 — Ile tylko trzeba będzie. Mamy sporo koni, których używaliśmy do transportu.
 — Czy będziemy mogli przejść bezpiecznie przez terytorja Yuma?
 — Moi wojownicy obronią was przed innemi szczepami, jeśli te nie zechcą przystąpić do naszego układu.
 — Jak się rzecz ma z Vete-ya? Czy spodziewasz się jego przybycia?
 — Miał wrócić, uprowadziwszy stada z hacjendy.
 — A więc nie dziś, ani jutro. Możemy zatem jechać do wodza Apaczów.
 — Moi wojownicy nie mają koni.
 — To zbyteczne, albowiem tylko ty i Mimbrenjo będziecie mi towarzyszyć.
 — Mimbrenjo z nami? Powierzasz więc białych moim wojownikom?
 — Tak; widzisz, jakiem was darzę zaufaniem. Czy niema dla ciebie konia?
 — Oprócz tego, którego odebrałeś Wellerowi, znajdują się tutaj jeszcze dwa, przeznaczone dla mnie i Meltona. Są ukryte za bagnem, u wschodniej ściany skały.
 — Poślij po nie natychmiast, gdyż musimy czem prędzej wyruszyć w drogę, aby przed zapadnięciem nocy dotrzeć do obozu Winnetou. Na drugim rumaku wyślij gońca z rozkazami do wojowników, którzy strzegą koni. Niech przybędą ze wszystkiemi zwierzętami jutro wieczorem, pojutrze bowiem rano wyruszamy do Chihuahua.

82