Strona:Karol May - Król naftowy I.djvu/119

szkodzi koniowi się zatrzymywać. Nie, chcę pana przywiązać do ostatniego wozu.
 — Sądzi pan, że mu się to uda?
 — Bardzo nawet! Koń będzie musiał mknąć bez przerwy, mimo pana ruchów. Poza tem będzie pan samotny, i nikt ci nie zakłóci natchnienia.
 — Słusznie, bardzo słusznie! To dobry pomysł — jestem panu ogromnie zobowiązany i chętnie służę bezpłatnym biletem na premjerę mojej opery. A może pan życzy sobie dwa bilety?
 — Zastanowię się panie kantorze, jeśli przypadkowo — —
 — Proszę, proszę bardzo, panie kantorze emeritus! Mogę panu przysiąc, że to tylko przez wzgląd na dokładność.
 — Wiem, wiem! A ja pana zapewniam, że to tylko przez zapomnienie.
 Sam wyciągnął rzemień z siodła i przymocował kantora do wozu, dzięki czemu nic już nie powstrzymywało nieustannego postępu, zarówno konia, jak i opery, a jeździec-kompozytor mógł się obejść bez ciągłej opieki. — —
 Wozy toczyły się przez całą noc powolnym i ruchem wołów. Dopiero w dwie godziny po świcie podróżni ujrzeli przed sobą miasto, aczkolwiek odległość Tucsonu do San Xavier del Bac jest nieznaczna.
 Widok tej stolicy nie był pocieszający. Już

117