Strona:Karol May - Król naftowy I.djvu/125

Xavier del Bac, nie zabrawszy ich ze sobą? Byli przecież spętani i w waszej mocy!
 — Czyż mogłem dowieść, że są złodziejami, mordercami i rabusiami, — że istotnie są finderami? Ten dowód chcę przez to uzyskać, że pozwolę im na nas napaść. Skoro ich wówczas schwytamy, będą straceni.
 — Schwytać! A więc chce pan dopuścić do napadu?
 — Yes.
 — W rzeczy samej?
 — Naturalnie! A może pan mniema, że chcę tylko śnić o napadzie?
 — To żart, a ja mówię poważnie! Nie mógłbym chyba lepiej zasłużyć na awans, niż chwytając tę występną szajkę teraz właśnie, kiedy zastępuję komendanta. Ale dopuścić do napadu, to znaczy narazić się na wielkie niebezpieczeństwo!
 — Jeśli zostaniemy na miejscu — słusznie. Ale mały Sam Hawkens zniknie ze swymi towarzyszami!
 — W takim razie niema mowy o napadzie!
 — Czemu nie? Napadną na wozy, a że nas nie będzie, przeboleją stratę. Czyn pozostaje mimo to przestępstwem, karanem według praw tutejszych śmiercią.
 — Well! Ale jak chcecie ich schwytać bez walki, a zatem bez wystawienia się na niebezpieczeństwo?

123