Strona:Karol May - Król naftowy I.djvu/36

lać. Strzelby ich pono nie były warte funta kłaków. Nie ulegało wątpliwości, że, jeśli zgodzą się zademonstrować swoją sztukę, będzie zabawa nielada. Aby więc zachęcić Sama, rzekł Buttler z powątpiewaniem:
 — Tak, igłą trafić w rękaw marynarki potrafi nawet ślepy; ale strzelać, strzelać — to co innego. Czy już strzelał pan kiedy, Mr. Grinell?
 — Yes — odpowiedział mały.
 — Do czego?
 — Do wróbli.
 — Z tej strzelby?
 — Nie. Z procy.
 — Z procy! — roześmiał się Buttler. — I sądzi pan, że dobrze strzelasz z flinty?
 — Czemu nie? Celować to celować!
 — Tak? Jak daleko pan trafi?
 — Tak daleko, jak biegnie kula.
 — Powiedzmy, dwieście kroków?
 — Well.
 — Mniej więcej w tej odległości stoi ta sąsiednia chata. Czy sądzi pan, że trafisz?
 — Chata? — rzekł obrażony Sam. — Trafi nawet ślepy, podobnie jak igłą w rękaw surduta.
 — Chce pan powiedzieć, że cel ma być mniejszy?
 — Yes.
 — Jak wielki?

34