Strona:Karol May - Król naftowy I.djvu/39

 — A więc nawet nie trafił, pan w dom! — zawołał Buttler do oszołomionego Sama. — Powiedziałem, że kule skręcą za kant! Dolar jest mój. Czy chce pan jeszcze jeden zaryzykować, Mr. Grinell?
 — Yes — odpowiedział Sam.
 Drugim strzałem trafił przynajmniej w dom, ale na dole, w kącie, podczas gdy cel był umieszczony pośrodku muru, na górze. Strzelał jeszcze cztery, czy pięć razy i stracił tyleż dolarów. Rozjuszony, krzyknął:
 — To tylko dlatego, że zakładamy się o dolara. Sądzę, że, gdy stawka będzie większa, potrafię lepiej celować.
 — Słusznie! — roześmiał się Buttler. — Więc Ile?
 — Tyleż, co pan,
 — Powiedzmy, dwadzieścia?
 — Yes.
 Sam stracił dwudziestkę, trafił bowiem dokładnie w ten sam kąt domu. Buttler zabrał pieniądze i zapytał, ukradkiem spoglądając na swoich:
 — A może jeszcze raz, Mr. Grinell?
 — Yes — odpowiedział Sam. — Przecież wkońcu muszę trafić!
 — Ja też tak myślę. Ile?
 — Jak pan sobie życzy.
 — Pięćdziesiąt dolarów?
 — Yes.

37