Strona:Karol May - Król naftowy I.djvu/41

nell! zawołał zdumiony Buttler. — Celuje pan w kąt!
 — Rozumie się odpowiedział spokojnie Sam.
 — Ale dlaczego?
 — Dopiero teraz poznałem swoją strzelbę.
 — Jakto?
 — Strzelba posiada własną wolę i własne humory. Kiedy celuję w papier na górze pośrodku, kula trafia na dole w kąt. A więc skoro wyceluję w kąt, kula przebije papier.
 — Obłęd!
 — Chyba obłęd flinty. Uważajcie!
 — Opuścił kurek i kula przebiła — — dokładnie środek celu.
 — Widzicie więc, że miałem słuszność — roześmiał się Sam. — Wygrałem! Dawaj pan sto dolarów, Mr. Buttler!
 Stawka nie była jeszcze wyłożona. Buttler się ociągał; wolałby odmówić zapłaty. Ale wpadł na pomysł, który mu się wydał zbawiennym.
 Wyciągnął pieniądze a kieszeni, wręczył Samowi i rzekł:
 — Czy poprzestajemy?
 — Jak pan sobie życzy.
 — A może jeszcze raz?
 — Zgoda.
 — Ale nie sto, lecz dwieście!

39