Strona:Karol May - Król naftowy I.djvu/49

Byłem przygotowany na strącenie. Jak mógł mu pan rozkazać, żeby się mnie pozbył?
 — Zgodził się pan, żebym z mułem rozmawiał, żebym gwizdał i śpiewał, jak mi się żywnie podoba. Pieniądze są moje!
 Zabrał obie stawki. Buttler podszedł, kulejąc do gospodarza i szepnął:
 — Daj mi dwadzieścia dolarów! Moi ludzie nic już nie mają.
 — Chcecie Jeszcze raz się założyć? — zapytał Irlandczyk.
 — Naturalnie
 — Znowu stracisz!
 — Teraz nie.
 — A jeśli jednak? Kto mi zwróci moje pieniądze?
 — Ja, łotrze, ja!
 — Ale kiedy?
 — Do jutra rano.
 — Jutro rano? Kiedy ostatni grosz stracicie?
 — Ośla głowo! Ty tylko pożyczka! Moi ludzie nie przyglądaliby się tak spokojnie, gdyby nie wiedzieli, że jutro rano odzyskam swoje pieniądze i dostanę coś ponadto.
 — Ach, te dwa tysiące!
 — Yes.
 — Miej się na baczności, sir! Ten czło-

47