Strona:Karol May - Król naftowy I.djvu/50

wiek nie jest wcale taki głupi, jak przypuszczaliśmy.
 — Pshaw! Los mu sprzyja.
 — W strzelaniu tak, ale co do tego muła?
 — Nawet w tym wypadku. To zwierzę jest kupionem za kilka dolarów starym wytresowanym mułem cyrkowym. Zna tylko te dwie sztuki — nic ponadto. A zatem pieniążki! Chciałbym tymczasem odzyskać przynajmniej ostatnią dwudziestkę.
 Gospodarz przyniósł dwadzieścia dolarów, Buttler zawołał do Sama:
 — Czy jeszcze raz?
 — Tak, ale po raz ostatni.
 — Zgoda. Dwadzieścia dolarów?
 — Yes.
 — Oto pieniądze. Daję najświętsze słowo, że pański potwór teraz już mnie nie powali!.
 Dosiadł wierzchowca, ściągnął cugle i ścisnął mu boki nogami, wyczekując, czy Sam każe się go pozbyć, czy strząsnąć. Ale chytry mały nie powtórzył ani jednego, ani drugiego polecenia, lecz zawołał:
 — Odwal go, moja droga Rolling-Mary!
 Muł natychmiast rzucił się na ziemię i potoczył jak walec. Z obawy przed pogruchotaniem Buttler musiał puścić cugle i wyjąć

48