Strona:Karol May - Król naftowy I.djvu/57

 — Tak, niema innej rady. Ale obawiam się że trudno ich będzie upić.
 — Przeciwnie, bardzo łatwo! Czyś nie widział, jak wyleli gorzałkę?
 — Na to ma oko każdy gospodarz.
 — A więc nie są pijusami i nie wytrzymają wiele wódki. Po kilku szklankach będą strąbieni jak cztery dziewki.
 — Nie są pijusami i nie będą pili. Jakże ich upić?
 — Ach, i to możliwe! Czy nie masz nic innego, prócz sznapsa?
 — Dla dobrych przyjaciół i za dobrą zapłatę mam także beczułkę bardzo gorącego wina kaliente z Kalifornji — —
 — Wino kaliente? Do piorunów, dawaj na stół! — krzyknął Buttler. — Jeden jedyny litr tego wina powali tych krawców, a dla nas będzie ten napój prawdziwą rozkoszą. Ile ma kosztować?
 — Czterdzieści litrów — sześćdziesiąt dolarów.
 — Trochę za drogo, ale zgoda. A więc dostaniesz z łupu trzysta sześćdziesiąt dolarów.
 — Poco tyle krygów z tymi krawczykami, sir? Zaprosić ich, jeść z nimi, gawędzić, upić i tak dalej? Czy niema lepszych i prostszych sposobów?

55