Strona:Karol May - Król naftowy I.djvu/75

 — No czego, stary, roztropny coonie?
 — Mięsa.
 — Skąd?
 — Od wychodźców.
 — Ach, tak! Wychodźcy zabrali za sobą wiele wędzonego mięsa?
 — Bynajmniej! Finderzy mają chrapkę na świeże mięso, a w obozie jest szesnaście wołów. Czy już wiesz, co się święci, mój słodki Willu?
 — Ach, woły, słusznie, słusznie! — potwierdził Will. — Można zaufać tym gentlemanom, że ukradną wołu, ile że łatwiej uprowadzić zwierzę, niż zdobyć z wozu twardej szynki. Kładzie się na ziemię, przysuwa się do wołu i pędzi powoli i ostrożnie z obozu, aż do pewnego miejsca.
 — No tak; tak się to robi, hihihihi! Zdaje się, że byłeś dawniej wołokradem, jeśli się nie mylę.
 — Milcz, stary coonie! Żal mi tamtych, że stracą pociągowe zwierzę. Czy dopiero teraz nasunęło ci się to podejrzenie?
 — Nie, już przedtem, kiedy Buttler wspomniał o mięsie.
 — I byłeś u wychodźców, a nie ostrzegłeś ich?
 — Kto ci powiada, że nie ostrzegłem? Nazwano mnie błaznem. Sam Hawkens błaznem, hihihihi! Ubawiłem się setnie. To prawda; nie je

73