Strona:Karol May - Król naftowy II.djvu/101

 — Tak.
 — Czy to daleko?
 — Niebardzo.
 — Well, miejsce jest pana sekretem, — nie będę pana pytał. Aliści zagadnął mnie pan, z czego wnioskuję, że ma pan do mnie jakiś interes?
 — Słusznie, sir. Opowiadano poprzednio, że dąży pan w okolice Colorado?
 — Stanowczo.
 — Moje źródło znajduje się nad rzeką Chelly, a zatem wypada nam stąd wspólna droga.
 — Właściwie tak. Ale czemu pan o tem mówi?
 — Ponieważ chcę pana prosić, abyś pozwolił mi przyłączyć się do karawany.
 — Wraz z bankierem?
 — Tak, i jego buchalterem.
 Sam zmierzył króla naftowego od stóp do głów i odpowiedział:
 — Hm, jak panu wiadomo, w tych okolicach trzeba ostrożnie dobierać towarzystwo.
 — Wiem o tem dobrze, ale powiedz mi, sir czy wzbudzam nieufność?
 — Nie chcę tego twierdzić, jeśli się nie mylę. Ale czemu chce pan z nami jechać? Taki placer odkrywca zachowuje w sekrecie i dlatego wydaje mi się podejrzanem, że chcesz nam towarzyszyć, jeśli się nie mylę.

99