Strona:Karol May - Król naftowy II.djvu/120

 — Wcale nie żaba! To człowiek, który się kąpał. Naturalnie, mój Hobble-Frank!
 — Do piorunów! Co za myśl, jeśli się nie mylę!
 — Tak, to on na pewno. Mówił mi dzisiaj podczas upału, że wieczorem wykąpie się w rzece.
 — Ale przecież odjechał!
 — Pshaw! Wrócił — znam go. Nie chciał, oczywiście, jechać wprost do nas, więc zatrzymał się nad rzeką. Wprawił w czyn swój zamiar, rozebrał się i wykąpał. A, patrzcie! Oto mamy naszą żabę!
 Orszak zbliżył się już do rzeki. Na trawie siedział Hobble-Frank obok spokojnie pasącego się konia. Ujrzawszy tylu ludzi, podniósł się zdziwiony i zapytał po niemiecku:
 — Co was tu sprowadza? To prawdziwa pielgrzymka!
 — Ah, wrócił pan, panie Frank! — odpowiedział emeritus. — Bardzo to nam na rękę, gdyż prawdopodobnie potrafi pan przysłużyć się nam indykacjami. Od jak dawna bawi pan na tem miejscu?
 — Od godziny może.
 — Czy zauważył pan, co się tutaj przytrafiło?
 — Naturalnie! Mam przecież oczy i także uszy, a taki westman, jak ja, słyszy, jak trawa rośnie.

118