Strona:Karol May - Król naftowy II.djvu/49

lowo osobliwych marzeń kantora, wyrwało mu się nieprzezornie:
 — Czem?
 — Niczem innem, tylko moją operą. Pragnę skomponować wielką operę heroiczną w dwunastu aktach i udałem się tutaj w tym celu jedynie, aby poszukać odpowiedniego materjału. Znalazłem teraz świetną scenę, mianowicie „chór morderców“. Leżą na ziemi i śpiewają podwójny sekstet. Ale w takim razie powinni być ugrupowani zupełnie inaczej. Studjuję właśnie sposób właściwy i zanotuję go sobie, skoro znajdę. Może pan być pewny, że postaram się nie urażać tych ludzi!
 — O to się nię lękam! Do takich operacyj nie trzeba jedwabnych rękawiczek.
 Kompozytor krzątał się przy jeńcach coraz gorliwiej, aż wreszcie zniecierpliwiony Buttler przerwał dotychczasowe milczenie i rzekł gniewnie do Sama:
 — Sir, czego ten człowiek chce od nas? Postaraj się pan, aby nas zostawił w spokoju! Nie jesteśmy jego kukłami!
 Sam nie zadał sobie trudu odpowiedzieć.
 — Muszę w ogóle zapytać, — dodał Buttler po chwili — jakiem prawem napadnięto na nas!
 — Zapytać? — roześmiał się westman. — Przypuszczam, że możecie sobie sami odpowiedzieć.
 — Jakto? Przybyliśmy jako spokojni podróż-

47