Strona:Karol May - Król naftowy II.djvu/75

niepomiernie. Długo się zastanawiał, zanim powtórzył:
 — Chelly, dopływ Rio San Juan? Tam miałaby znaj — do — wać — się — nafta? — Przenigdy!
 — Co? Jakto? Dlaczego? — zawołał bankier. — Nie wierzycie? Czy zna pan tę miejscowość?
 — Nie.
 — A więc nie możesz tak kategorycznie zaprzeczać!
 — Czemu nie? Nie byłem tam nigdy, a jednak wiem, że nafty tam niema.
 — Mr. Grinley był tam i znalazł naftę.
 — Hm! Nie byłem także w Egipcie, ani na biegunie, a jednak, gdyby mnie kto zapytał, czy na Nilu pływa śmietana, a na biegunie rosną palmy, zaprzeczyłbym kategorycznie.
 — Robi pan z tego szopkę. Wydawać tak pochopne i stanowcze sądy mógłbyś tylko jako geolog. Czy jesteś nim?
 — Nie, ale posiadam swój zdrowy ludzki rozsądek i doświadczyłem go w dostatecznej mierze.
 — Niesłusznie pan krzywdzi Grinleya — odezwał się Forner do westmana. — Każdy tutaj wie, że Grinley odkrył placer ropy naftowej. Już niejeden szpiegował go nadaremnie.
 — Tak, nadaremnie, ponieważ ten placer wcale nie istnieje.

73