Strona:Karol May - Król naftowy III.djvu/16

 — Naturalnie! Potem przywiążą do pala męczarni...
 — Damy też?
 — Stanowczo! A kiedy wydamy ostatnie tchnienie, zdejmą z nas skalpy.
 — Niech piorun trzaśnie! Chyba damom oszczędzą tej haniebnej operacji?
 — Przeciwnie! Czerwonoskórzy zazwyczaj skalpują kobiety żywcem. Nie czekają na ich śmierć, wie pani, bo damy mają piękniejsze i dłuższe włosy, co nadaje większą wartość skalpom...
 — Dziękuję uprzejmie za takie pochlebstwo!
 — Proszę bardzo! No, i dlatego, że skalp trudniej ściągnąć z nieboszczyka, niż z żywego człowieka.
 — Czy to prawda, czy chce mi pan tylko stracha napędzić, panie Frank?
 — Jakże mógłbym żartować w tak poważnej chwili?...
 — W takim razie ci czerwoni są prawdziwymi barbarzyńcami! Ale ja nie pozwolę się skalpować, ani żywa, ani martwa. Mojej skóry nie dostaną za żadną cenę! Będę broniła swoich włosów za życia i po śmierci. Jestem pani Rozalja Eberschbach, z domu Morgenschtern, wdowa po młynarzu. Jużci, poznają mnie! — —
 Druga grupa jeńców, mianowicie bankier i jego buchalter, nie wywoływała hałasu. Leżeli

14