Strona:Karol May - Król naftowy III.djvu/28

 — Póki jestem przy pani, nie może cię spotkać nieszczęście. Ja pani bronię!
 — Pan —  —  — mnie —  —  —? — zapytała niedowierzająco, mierząc go od stóp do głów.
 — Tak, ja! Wie pan! przecież, że chcę wystawić operę heroiczną w dwunastu aktach?
 — Naturalnie. Słyszałam o tem aż zbyt często.
 — No, więc! Kompozytor jest miłośnikiem Sztuki, a może pani ufać, że ta potężna bogini nie pozwoli umrzeć zawczasu żadnemu ze swych zwolenników.
 — Ale ja przecież nie komponuję!
 — Zato jest pani pod mojem skrzydłem opiekuńczem. Przez wzgląd na moją wielką operę, Muzy powrócą mnie nieuszkodzonego na ciele i zdrowiu do domu, albowiem w przeciwnym razie jedyne i niezastąpione arcydzieło przepadłoby dla świata bezpowrotnie. Podczas całej podróży amerykańskiej nie spadnie mi włos z głowy; ergo każdy, kto mi towarzyszy, jest zabezpieczony od nieszczęścia.
 — Pięknie! Jeśliś pan tak pewny, że nic nie może nam się stać złego, zbierz się na odwagę i wydobądź nas z tej łapki.
 Podrapał się za uchem i odpowiedział mrukliwie:
 — Zdaje się, że pani mnie źle zrozumiana, moja najmilsza. Nie można grać allegro

26