Strona:Karol May - Król naftowy III.djvu/87

 — Samie Hawkensie, — zapytał — czy to pan?
 — Myślę! — odpowiedział zapytany. — Kimże pan jesteś?
 — Old Shatterhand.
 — Heigh-day! Czy to prawda?
 — Yes. Chcemy was ratować.
 — Chcemy? A więc liczba mnoga? Nie pan sam?
 — Jest i Winnetou.
 — Thank you! Wyczekiwaliśmy was z utęsknieniem. Ale, sir, czy aby jest pan naprawdę Old Shatterhand? A może się pan nazywa Mr. Grinley, król naftowy?
 — Powinien mnie pan poznać po głosie, stary Samie!
 — Co tam głos! W tym lochu wszystkie głosy brzmią jednakowo, tem bardziej, że mówi pan szeptem. Byłaby to miła historja, gdybyśmy zaufali głosowi, a później Old Shatterhand okazał się królem naftowym. Nie jestem jeszcze tak głupim coonem. Proszę o dowód!
 — Jaki?
 — Czy ma pan przy sobie sztuciec Henry’ego?
 — Tak.
 — Dawaj go pan, abym mógł pomacać!
 — Oto i on! Ale zwróć mi natychmiast, gdyż może być każdej chwili potrzebny.

85