Strona:Karol May - Król naftowy IV.djvu/103

w jaskini było ciemno. Silny zapach nafty świadczył, że tam jest właściwe jej źródło.
 — To słusznie. Ale nie jedno źródło, lecz wiele źródeł, skleconych z drewnianych klepek.
 — Klepek? Nie rozumiem!
 — A więc zejdźcie tam i rozejrzyjcie się, messurs! Wprawdzie nie byłem jeszcze w jaskini, ale, sądzę, że znam jej zawartość. Przedtem chciałbym zapytać, czy dobrze obejrzeliście naftę?
 — Naturalnie.
 — I jakie pan wyniósł przekonanie?
 — Oględziny wypadły jak najpomyślniej.
 — Moje również — roześmiał się Old Shatterhand. — Nie jest to ropa naftowa, z której dopiero wyrabia się olej lampowy, smarowy i naftę. Jest to już nafta rafinowana. Czy to nie wydało się wam podejrzanem?
 — Nie. Chce pan powiedzieć, że to nie jest ropa naftowa?
 — Tak. To mam na myśli.
 — A cóżto takiego?
 — Sam pan odpowie na to pytanie, skoro obejrzysz jaskinię. Jak pan sądzi, od jakiego czasu jezioro obfituje w naftę?
 — Kto może wiedzieć! Od stuleci może, albo i dłużej.
 — Kto może wiedzieć? Ja wam powiem: od onegdaj.

101