Strona:Karol May - Król naftowy IV.djvu/108

 Szi-So, młody Nawaj, podszedł do Shatterhanda i rzekł:
 — Sir, czy pozwoli mi pan odpowiedzieć na pytanie, zadane przez Mr. Rollinsa?
 — Proszę — skinął myśliwy.
 Szi-Szo zwrócił się do bankiera i rzekł pewnym siebie tonem:
 — Niech się pan nie smuci, sir! Otrzyma pan przekaz zpowrotem.
 — Istotnie? — zapytał ucieszony Rollins. — W jaki sposób?
 — Ode mnie. Jestem Nawaj. Nijorowie są teraz naszymi wrogami. Schwytali w niewolę ośmiu Nawajów, moich braci. Mam obowiązek pokusić się o uwolnienie tych jeńców. A wówczas także król naftowy wpadnie w moje ręce. Odbiorę mu przekaz i zwrócę panu.
 Bankier ze zdumieniem obejrzał młodzieńca, który mówił z taką pewnością siebie.
 — Chce pan uwolnić swoich braci, mój mały sir? Czy wie pan, ilu Nijorów ich napadło?
 — Tylko trzydziestu.
 — Tylko?! I pan sam zamierza z nimi stanąć do walki?
 — Nie lękam się ich. Zresztą, nie będę sam. Odszukam wojowników mego plemienia.
 — Czy wie pan, gdzie obozują?

106